Βρισκόμαστε στην πρώτη μέρα ενός γιορτινού μήνα!
Ας ξεκινήσουμε κάνοντας δώρο στον εαυτό μας την υπόσχεση ότι θα πάψουμε για αυτό τον μήνα να κρίνουμε. Πρώτα τον εαυτό μας και το σώμα μας.
Η πρώτη ‘αποστολή’ μας λοιπόν είναι ΣΤΑΜΑΤΑΩ να με ΚΡΙΝΩ.
Εμένα, το σώμα μου και τους άλλους κατ’ επέκταση. Αν πάψω να κρίνω εμένα θα πάψει το μυαλό σιγά σιγά να βάζει ταμπέλες. Ο πραγματικός λόγος που το κάνει αυτό άλλωστε είναι για να μπορεί να ταυτίζεται και να ανακαλεί μνήμες.
Όταν νιώθετε πως θέλετε να κρίνετε τότε θα μπαίνετε στην διαδικασία να λέτε μία φράση που μου αποκάλυψε μία μέρα ο Δημιουργός:
Απλά διαφορετικό Αναστασία
Όταν πάτε να κρίνετε το σώμα σας στο γιορτινό τραπέζι με τις κλασικές εκφράσεις “Φάε, φάε, σαν φάλαινα θα γίνεις” και άλλα τέτοια ωραία.
(Αλήθεια, ποια είναι η δική σου απάντηση στο αιώνιο ερώτημα: “μελομακάρονα ή κουραμπιέ”; )
Κοίταξε στον καθρέφτη το παιδί μέσα σου και πες:
«Ξέρεις κάτι όμορφη/όμορφε; Δε χρειάζεται να με κρίνω εδώ τώρα! Δεν χρειάζεται να είμαι τέλειος/τέλεια για να με αγαπούν οι άλλοι, με αγαπώ ΕΓΩ»
Να θυμάσαι ότι οι καρδιές μας ήδη γνωρίζουν αυτό που το μυαλό μας προσπαθεί να μάθει, να καταλάβει, να εξηγήσει, να προστατέψει.
Πάρε μια βαθιά εισπνοή λοιπόν μέσα από την καρδιά σου, δώσε της χώρο και αυτή θα σε ταξιδέψει όλο αυτό τον μήνα στην χώρα των παιδικών ξεχασμένων ονείρων, στον Βόρειο Πόλο, στον Άγιο Βασίλη που σου είπαν ότι υπάρχει και μετά σου είπαν πως ήταν ψέμματα.
Τι κρίμα αλήθεια να μην μπορείς πάλι να πιστέψεις σε κάτι που δεν είναι αληθινό;
Λες και όλα τα υπόλοιπα που σου έμαθαν ως αληθινά είναι. Αλήθεια, είναι;
Τι χρειάζεσαι για να μπορείς να πιστέψεις και πάλι στον Άγιο Βασίλη μέσα σου;
Καλό μήνα όμορφοι και όμορφες!
Καρδιά με Καρδιά,
Αναστασία
Οι επιθυμίες σας, διαταγή μου κι έχουν ήδη γίνει
Leave A Comment