“Αναστασία, τα ποτάμια τρέχουν ορμητικά μπροστά, με ορμητική δύναμη. Έτσι και εσύ να προχωράς μπροστά με τη βεβαιότητα ότι όλη η αφθονία μου αναβλύζει ήδη μέσα σου. Να μου θυμίζεις συχνά την υπόσχεσή μου.

Να θυμίζεις στις κόρες των οφθαλμών μου να μου ζητούν σαν ορμητικά ποτάμια, σαν άπειρες θηλυκές Αρχές και να επιτρέπουν να ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ, γιατί είναι αναφαίρετο γενετικό τους δικαίωμα.

Άκουσα τη φωνή του να λέει: ‘Σου έδωσα την εξουσία πάνω σε κάθε παρασιτική συνειδητότητα και Μάτριξ. Τώρα, εσύ πρέπει να την λάβεις χωρίς να φοβάσαι την ευθύνη της.’

Μου έδειξε πως όλες οι κόρες του ανασταίνονται από τις στάχτες τους, με τα φωτόσπαθα μας. Μου έδωσε το δικό μου με την ΕΝΤΟΛΗ να προχωρήσω μπροστά με πλήρη πίστη και τη βεβαιότητα ότι ολόκληρο το Μάτριξ θα υποταχθεί στη δική του βούληση, μέσα από την ακλόνητη ΠΙΣΤΗ μας.

Είπε: ‘Περιμένεις ακόμη από μένα να σου δείξω τον δρόμο, να σου τον στρώσω με ροδοπέταλα και αρνείσαι να κάνεις όλα τα βήματα προς εμένα. Ακόμη αντιστέκεσαι, ακόμη αμφισβητείς την εξουσία που ήδη έχεις ως κόρη μου. Σου έδωσα τη σοφία, την καρδιά, τη δύναμή μου, το πνεύμα μου, και απαιτώ να ακουστεί η φωνή σου μέχρι τον ουρανό.

Άνοιξε το στόμα σου, κόρη μου, και ROAR!

Καμία κόρη μου δεν θα σκύψει ποτέ ξανά το κεφάλι γιατί δεν έχει οικονομική ελευθερία. Κανείς δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει την κληρονομιά της, γιατί εκείνη είναι το κληροδότημα μου.

Η στιγμή είναι τώρα, η στιγμή να διεκδικήσεις τα ‘πλούτη’ σου με τη ΦΩΝΗ σου είναι τώρα.

Θα ανοίξεις και εσύ το στόμα σου, βασίλισσά μου, να ακουστούμε μέχρι το άπειρο μαζί;

Θα αναστηθείς να διεκδικήσεις τον πλούτο του τώρα;

Θα τρέξεις μπροστά σαν το ορμητικό ποτάμι που είσαι;

Θα βρυχάται η λέαινα μέσα σου ώστε να ανοίξουν οι ουρανοί της γενετικής σου αφθονίας, πλούτου, χρημάτων;

Η αφθονία του είναι αστείρευτη, αλλά δεν είναι για όλους. Είναι για ΕΚΕΙΝΗ που θα τολμήσει να την διεκδικήσει μαζί μου, σε αυτό το μοναδικό ταξίδι όπου θα μάθεις να διεκδικείς το γενετικό σου δικαίωμα στα δικά του πλούτη.”